ಮಗು..
ಜಗದ ಮುಗ್ಧತೆಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ಆವಿರ್ಭವಿಸಿದ ಜೀವ, ಎಳಸು ಭಾವ ..
ದಿಂಬಿನ ಮೇಲ್ಹೊದಿಕೆಯ ಮೇಲಿನ ಹೂವನ್ನು ನಿಜದ್ದೇ ಎಂದು ವಿಶ್ವಾಸದಿಂದ ಕೀಳಲು ಇಲ್ಲದ ಪ್ರಯತ್ನ ನಡೆಸುವ ಕೂಸು.
ಈ ಮುಗ್ಧ ಭಾವ ಬೆಳೆದಂತೆಲ್ಲಾ ಮಾಯವಾಗುವುದಾದರೂ ಯಾಕೆ?
ಮುಖವಾಡದ ಹಂಗಿಲ್ಲದೇ ಉಳಿವ ಒಂದೇ ಜೀವ ಅದು ಮಗು. ಆ ಮುಗ್ಧ ಲೋಕವದು ಎಷ್ಟು ನಿಷ್ಕಳಂಕ, .... ನಿರ್ಭಯ .... ನಿಶ್ಚಿಂತ...
ತಮ್ಮನ ನೋಡಿ ಅನಿಸಿದ್ದು.
ಯಾರವನಲ್ಲಿ ದೂರದಲಿ... ಧಾವಿಸಿ ಬರುತಿಹ ಕ್ರೌರ್ಯದಲಿ... ಹಸಿವೆ....ದಾಹ....ರಕ್ತಾ..... ಇನ್ನೂ ಹಸಿವೆ ಬಡವರ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಬೆಂಕಿಯ ಹಸಿವೆ ಇನ್ನೂ ದಾಹ ಬಡವರ ಗಂಟಲ ಬೇಗೆಯ ದಾಹ... ತುಂಬದೋ ಹೊಟ್ಟೆ ... ಈ ಸಾಲುಗಳ...
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್‌ ಮಾಡಿ